27 november ‘06

Bangkok
We passeren hier drie maal omwille van drie verschillende redenen: Je hebt geen visum nodig voor Thailand, wat het in-en uitgaan van het land veel makkelijker maakt. Bangkok is ook een draaischijf voor goedkope vliegverbindingen. Indien je Australië, Indonesië of Nieuw-Zeeland wil bezoeken is er steeds een tussenlanding in Bangkok of Singapore. En een laatste reden(voor ons de belangrijkste) is dat je hier veel ambassades hebt, waar we de visa voor een aantal landen in het tweede deel van onze reis kunnen regelen.
We bezoeken opnieuw de Iraanse ambassade en hebben geluk. Teheran geeft ons toestemming: we hoeven het dus maar af te halen, begin februari.
Dan naar de Indische ambassade. We hebben 2 weken geleden onze aanvraag ingediend. Nu moeten we het paspoort binnenbrengen over de middag, en om 16 h afhalen. Er is veel volk, en de bediende is ronduit onvriendelijk: omdat we wat vroeger dan 16 h arriveren op de ambassade, laat hij ons méér dan een uur wachten… Maar uiteindelijk komt het toch in orde, en dat is ’t voornaamste. Je moet nu eenmaal geduld hebben.
We slenteren wat rond tussen de wolkenkrabbers. Het autoverkeer raast op de grond, soms in 6 of 7 files naast mekaar. Als voetganger loop je erboven op een netwerk van skywalks ( dit zijn een soort opgehangen straten, die alle gebouwen verbinden) Boven je hoofd passeren meerdere metroviaducten die in vier richtingen wegdraaien. En helemààl boven de stad zijn twee reusachtige snelwegen aangelegd, die de noordelijke en zuidelijke stadsring verbinden. Bangkok is een hypermoderne stad!

28 november ‘06

Bangkok
Tijdens ons eerste verblijf in Bangkok hebben we wat ‘het toeristje’ gespeeld, en wel een aantal mooie dingen gezien, maar de stad kon ons niet écht bekoren.
Nu is dat anders! Omdat we hier nu al een beetje onze draai kennen vinden we een goedkope, geklimatiseerde (ja, het is hier in het koud seizoen tussen 35 en 40°C!) en rustige plaats: ‘Peechey guesthouse’ (200 bath, of ong 4€ / nacht voor double room) We ‘bezoeken’ niet echt meer iets, maar nemen kriskras de boot, de bus of de metro om de stad in ons op te zuigen. Het is fantastisch! Je moet gewoon geluk hebben ergens in volkswijken terecht te komen, zonder “toeristische attractie’. Daar kun je het leven van de Thais opsnuiven. Het speelt zich voor een groot stuk op straat af. Je praat, loopt, en eet op het trottoir…Je doet je gebeden op straat…De ‘bangkokiens’ zijn bijzonder kleurrijke mensen. We doen ze een beetje na. We eten ook op straat, en storten ons in het gewoel. Een mierennest! Er is hier ook weer zoiets waar je intens van begint te houden. Zegt Christine tegen me: Ik zou hier wel graag eens een aantal maanden willen wònen. Voor mij is de brede rivier met Venitiaanse bootverbindingen een extra attractie. Groenten, fruit, vis en allerlei andere goederen worden over het water aangevoerd. Veel oeverzones zijn dan ook razeddrukke marktplaatsen, waar geroepen, afgeboden, .. wordt. Het doet waarempel denken aan de ‘trap’ in Oostende
We stoppen meerdere malen bij kleine tempels. Er zijn er hier duizenden. De verering voor Boeddha is hier overweldigend. Jong en oud offert bloemen, wierook,… Het is een industrie!
Toch moet je zeggen dat de spiritualiteit die je hier ziet onze verwondering opwekt. Mensen putten er op één of andere manier kracht uit, en je merkt dit ook aan hun uitstraling. Dit is trouwens geldig voor gans Azië.

29 november ‘06

Bangkok – Ayuthaya – Bangkok
Ayuthaya is de oude hoofdstad van Thailand. Het ligt op de samenvloeiing van drie rivieren, die net op die plaats een eiland vormden. Het was een natuurlijke ‘slotgracht’voor de stad. Er zijn ook prachtige tempels. We willen dit wel eens zien.
We nemen de trein, in het centraal station, en reserveren meteen ook ons ticket voor de nachttrein naar Maleisië.
Het stadje valt ons tegen. Niet de moeite!
Maar de treinrit is een voltreffer. Het is een rit van 2 uur op een lokale trein, derde klasse en natuurlijk bloedheet.
Het moderne autoverkeer raast op hoge viaducten boven ons hoofd, maar de trein is hier nog in het steentijdperk. Oude, versleten wagons. De sporen zelf zijn ook tot op de draad versleten: waar ze aan mekaar gevezen zijn zakken ze een beetje door. Het geeft het romantisch ‘klik-klak’ geluid weer, dat je bij ons door de kilometers aan mekaar gelaste sporen niet meer hebt.
Wel zeer goedkoop. Voor 15 b (=0,3€) heb je twee uur treinplezier!
Omdat we de grootstad in-en uitrijden zie je weer een stuk van het leven hier: ’t is niet al goud dat blinkt hier in Bangkok!Rond de spoorweg zijn nog echte krottenwijken te zien. De van golfplaat en hout gemaakte huisjes staan tot tegen het spoor. Zò dicht, dat je ze kunt aanraken als je je hand uit het raam steekt. Veel mensen die hier wonen leven van de verkoop. Dit gaat zo: Men houdt hier gewoon de trein tegen, en door de open ramen wordt vanalles verkocht: eten, drinken, sieraden, gazet… Een trein die uit de andere richting komt moet ook stoppen. Wij vinden dit uiterst gevaarlijk, maar hier is het normaal. De snelheid van de trein is dan ook niet zoals bij ons. Het binnen-en buitenrijden van Bangkok gaat wellicht even snel met de fiets…


30 november ‘06

Bangkok

1 december ‘06
Vandaag nemen we de slaaptrein naar Hat Yay. Dit is het uiterste zuiden van Thailand. Ja, we slaan Phuket en consoorten over… We hopen daar of in het begin van Maleisië een mooie plaats te vinden aan zee, waar we een duikkursus kunnen volgen, om eens een blik te kunnen werpen op de onderwaterwereld. Ik weet uit de natuurfilms van National Geografic dat de tropische zee hier tot de mooiste van onze planeet behoort… Niet passeren dus.
Het kan dus dat we té afgelegen zitten om op internet te gaan. Wees dus niet ongerust als je de komende 2 weken weinig nieuws hoort van ons…